Thuis of ziekenhuis bevalling?
Op vrijdag 23 juli was ik uitgerekend van Noa. Er was geen enkel voorteken geweest dat ik snel het mooiste geschenk van de wereld zou krijgen. Het was de dag ervoor, donderdag 22 juli, dat om half 2 ’s nachts mijn vliezen braken. Ik dacht dat het niet zo’n vaart zou lopen en liet mijn man, Paul, nog even lekker slapen. Maar eigenlijk gelijk had ik weeen om de 5 minuten die een minuut aanhielden. Na een half uur versnelde dat tempo naar elke 1,5 minuut een wee en die hield toen ook een minuut aan. Kortom: een lekkere weeenstorm! Toen heb ik mijn man maar wakker gemaakt, die daarna ging bijhouden hoe snel de weeen kwamen en hoe lang ze aanhielden.
Na een uur lang timen, belden we de verloskundige (Annewil). De verloskundige was er binnen een half uur en keek gelijk hoeveel centimeter ontsluiting ik had. Tot mijn grote verbazing (en opluchting) had ik al 5 cm ontsluiting! Aangezien wij van tevoren hadden aangegeven dat we in het ziekenhuis wilden bevallen, gaf Annewil mij twee opties. Optie 1 was om al naar het ziekenhuis te gaan en optie 2 was dat ik nog even lekker in bad ging zitten en dat ze dan over 2 uur terug zou komen.
Aangezien ik rugweeen had klonk dat bad toch een stuk aantrekkelijker dan een auto waar ik 20 minuten in zou moeten zitten. Dus ik koos voor optie 2. Paul liet het bad vollopen en de verloskundige vertrok weer. Na 5 minuten in bad voelde ik dat ik moest poepen: persweeen. Paul en ik waren allebei een beetje vol ongeloof dat ik al zou moeten persen. Na aandringen van mij belde Paul weer naar Annewil en die stond met 10 minuten op onze stoep.
Inmiddels was ik zo bezig met de pijn opvangen, dat ik niet eens gemerkt heb dat ze nog gevoeld heeft hoeveel centimeter ontsluiting ik had. Het enige wat ik haar hoorde zeggen was: “als je een perswee voelt, mag je meepersen”. Dat klonk goed! Na een half uur persen bleek dat Noa achter een velletje bleef hangen. Annewil heeft toen een knip gezet en de volgende perswee was Noa een feit.
Het is totaal anders verlopen dan ik van tevoren gedacht had, maar ik had me geen betere bevalling kunnen wensen! Wie wil er nou niet binnen 4 uur bevallen van zijn eerste kind? Van tevoren hadden we bedacht om naar het ziekenhuis te gaan, maar we zijn heel erg blij dat we thuis zijn bevallen. Het was zo gemoedelijk en relaxed, dat ik eigenlijk niet anders meer zou willen. Annewil was echt een rustpunt. En dat ik in bad zou bevallen, dat had ik van tevoren al helemaal niet gedacht. Maar wat was dat ook lekker voor mijn rugweeen zeg! Dankzij Annewil is alles goed verlopen en weet ik zeker dat ik bij een eventueel tweede kindje graag weer thuis zou willen bevallen.
Kortom: ik had me geen betere bevalling kunnen wensen! Dat ik 3 hechtingen heb nemen we maar op de koop toe, want het resultaat mag er zijn: een prachtige gezonde dochter van ruim 4 kilo! Wat een poepie he?
Deborah, Paul en Noa
