No Way
Op 26 juli 2009 waren wij uitgerekend van ons eerste kindje. Die volgende morgen om 05.30 uur werd ik wakker omdat ik naar het toilet moest. Terug naar bed en op het moment dat ik ging zitten braken mijn vliezen. Yes dacht ik vandaag komt het kindje. Mijn vriend wakker gemaakt hij moest handdoeken halen. Op dat moment waren er nog geen weeën.
We hadden van te voren besloten om in het ziekenhuis te bevallen.
Om 8.15 kwamen er langzaamaan weeën, dus de verloskundige gebeld en in overleg met Liesbeth kwam ze eind van de ochtend naar ons toe. Rond 11.45 uur kwam Liesbeth en vertelde ons dat ik 4 centimeter had. Als we naar het ziekenhuis wilde dan zou dit het moment zijn. Zelf zag ik ertegenop: bed uit, naar beneden, auto in, naar het ziekenhuis, auto uit en in een vreemde omgeving met weeën. No way voor mij, zei nog tegen mijn vriend jij mag gaan, maar ik blijf thuis.
Rond 12.30 uur ging ze weg en zij dat ze eind van de dag terug zou komen. Ik leefde van moment tot moment dus nam hier geen genoegen mee en vroeg hoe laat Liesbeth kwam. Ben er tegen 16.00 uur. Ok dat was een bevredigend antwoord voor mij.
Vanaf dit moment mocht mijn vriend niet meer van mijn zijde afwijken, de weeën kwamen steeds sneller en heftiger
Om 14.00 hield ik het niet meer en zij tegen mijn vriend dat hij moest bellen. Kon zelf niet meer aan de telefoon komen en Liesbeth was er met tien minuten. Het verlossende woord kwam je mag mee persen. Fijn, alleen de persweeën kwamen elke 5 minuten. De kraamzorg kwam tegen 14.30 uur binnen (geloof ik) en weer stonden we met z’n allen op ons horloge te kijken. De minuten verstreken langzaam voordat er een nieuwe perswee aankwam. Liesbeth heeft de baarkruk gehaald ik kreeg het niet voor elkaar terwijl ik lag. We gingen het proberen met de zwaartekracht van boven. Rond 15.00 uur gaf Liesbeth aan dat het kindje het wat moeilijker kreeg en ze ging me helpen met een knip. Verdoving gehad(tijdens een wee) en bij de volgende wee een knip (totaal niet gevoeld).
Om 15.33 is onze eerste dochter Kyra geboren.