Sneller dan verwacht
Het was zondag 12 juli 2015. Ik werd rond 03:00 uur wakker. Ik besefte dat ik gedroomd had en in mijn droom had ik buikpijn. Terwijl ik hierover aan het nadenken was voelde ik weer zo’n golf van ongemak door mijn buik heen gaan. Dit gevoel komt me bekend voor! Ik bleef rustig liggen en wachtte wat er komen zou gaan. Na een paar minuten voelde ik de golf weer. Hij werd sterker en zakte weer af. Nu wist ik het zeker: het zijn weeën! Veel tijd om erover na te denken had ik niet, want ik moest nodig naar het toilet. Terug van het toilet ging ik weer in bed liggen. Ik wilde mijn man nog niet wakker maken; want wie weet zijn het wel oefenweeën of iets dergelijks.
Na ongeveer driekwartier weeën, die rond de 3 á 4 minuten kwamen, besloot ik mijn man wakker te maken. Ik wist dat het me niet meer ging lukken om te slapen. Ik vertelde hem dat ik weeën had. Samen genoten we nog even van dit moment. Het moment waarop we allebei wisten dat we misschien vandaag wel ons kindje zouden mogen ontmoeten! Een beetje zenuwachtig grinnikte ik dat ik nog de was wilde opvouwen en beneden wilde opruimen en zuigen en.. en… en…
Ik ging naar beneden. Ik had dorst en wilde bewegen. Eenmaal beneden aangekomen merkte ik dat de weeën bij lange na niet meer binnen de 5 minuten kwamen. De ene keer kwam er een wee na 5 minuten maar er zat ook zo 10 tot 15 minuten tussen. Er was geen touw aan vast te knopen. Zo onregelmatig kwamen ze. Daarnaast vond ik de kracht van de weeën ook helemaal niet pittig. Meer ongemakkelijk; gevoelig en irritant. De ene keer wat krachtiger dan de andere. Dit heeft geduurd tot ongeveer 10: 00 uur. Gemiddeld zat er 10 – 15 minuten tussen de weeën.
Vanaf 10:30 voelde ik de weeën sterker worden en het tijdsbestek tussen de weeën werd korter. Ik besloot om de verloskundige te bellen. Ik wilde graag overleggen. Ik wilde weten of de bevalling daadwerkelijk begonnen was. Ik wilde weten of ik ons zoontje ergens moest gaan onderbrengen. Liesbeth besloot binnen een uurtje langs te komen voor een inwendig onderzoek. Ze was er om 11:30 uur. Na een kort gesprek liepen we naar boven voor een onderzoek. Ze heeft me nog uitgelegd dat onregelmatige weeën meestal niet veel doen qua ontsluiting en dat ik niet te veel moest verwachten. Na het toucheren keek ze me lachend aan en zei: ”Nou meid, je hebt zo’n 6 centimeter!”. Ik kon het niet geloven! Konden die onregelmatige, niet erg pijnlijk te noemen, weeën daadwerkelijk zorgen voor 6 centimeter ontsluiting? Gezien de snelle bevalling van mijn eerste kindje besloten we iedereen te gaan bellen. Mijn ouders zouden er over een half uurtje zijn. Het was ondertussen 11:45 uur.
Ik voelde de weeën in nog meer kracht toe nemen en deze deden wel pijn. Ik kon ze nog heel goed opvangen maar voelde al wel druk. Om 12:08 uur keek ik op de klok en zei tegen mijn man dat hij ons zoontje naar de buren moest brengen, want we konden niet meer wachten op mijn ouders. Zo gezegd, zo gedaan. Wij gingen naar boven. Liesbeth zette nog een en ander klaar en ik zei dat de druk heel erg groot was. Ik moest op het bed gaan liggen van Liesbeth en ze besloot mijn vliezen te breken. Ik had toen 8 centimeter. Bij het breken van mijn vliezen voelde ik alles in een stroomversnelling gaan! De druk werd onhoudbaar en ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Tegelijkertijd drukte Liesbeth de randjes weg, want ik schoot meteen van 8 naar 10 centimeter!
Met mijn man aan mijn zijde voelde ik een enorme kracht en persdrang. Of ik het nou gewild had of niet, mijn lijf begon met de uitdrijving. Als op de automatische piloot gaf ik toe aan de persdrang en probeerde ik Liesbeth’s aanwijzingen te volgen. Ze liet me meekijken in een spiegeltje. Ik kon het puntje van het hoofdje zien. 2 Persweeën verder keek ik nog eens, het hoofdje was er al uit. Ik kon precies zien hoe de baby de spildraai onderging en ik keek opeens in een gezichtje! Bij perswee nummer 3 kwam ook de rest van het lijfje. Liesbeth pakte ons kindje aan en ik kon hem aanpakken tussen mijn knieën door. We keken tussen de beentjes en we zagen dat we trotse ouders geworden zijn van een tweede zoontje! 12:29 uur. Na 5 minuten persen, 3 persweeën, is ons prachtige kindje geboren! 2 Minuten later arriveerde de kraamhulp.
We zijn ontzettend dankbaar en blij met het krachtige en snelle handelen van Liesbeth. Om 11:45 uur wisten we nog niet eens zeker dat ik aan het bevallen was en daardoor waren mijn man en ik nogal beduusd. Doordat Liesbeth mij kende als persoon wist ze ook dat mijn vorige bevalling snel ging. Daardoor kon ze goed inspelen op de situatie en ondersteunde ze mijn man waar nodig was. Ik kijk met een ontzettend goed gevoel terug op de bevalling en mijn begeleiding door Verloskundigen Amersfoort. Dank jullie wel dames!