Mijn bevalling
Op voorhand heb ik best wat spanning gehad over de omstandigheden waaronder ik zou gaan bevallen. Omdat ik bij mijn oudste dochter uiteindelijk naar het ziekenhuis moest vanwege meconiumhoudend vruchtwater en ik de ziekenhuisomgeving en de communicatie daar als heel onprettig had ervaren was ik bang om weer medisch te worden. Ik had daarom van tevoren veel gelezen over de keuzes die je als zwangere/bevallende vrouw kunt maken, zodat ik als ik tóch in het ziekenhuis terecht zou komen ik zo min mogelijk na zou hoeven denken over eventuele interventies en ook mijn man Joeri goed zou weten wat voor mij belangrijk is.
Mijn ideale bevalling zou dan ook thuis zijn met zoveel mogelijk rust en de mogelijkheid om mijn lichaam helemaal te volgen, zonder interventies en met zo min mogelijk controles. Ik had een bevalbad en een TENS gehuurd, mezelf voorbereid door middel van yoga en hypnobirthing en ik had een mooi bevalplan klaarliggen.
Inmiddels was ik ruim de 40 weken gepasseerd en ik had al een tijdje een voorgevoel dat ik op zondag zou gaan bevallen. In de nachten van vrijdag op zaterdag en van zaterdag op zondag werd er al flink voorwerk verricht. Ik had voorweeën waarbij ik al regelmatig even naast het bed moest gaan staan om ze op te vangen. Niet zo goed voor mijn nachtrust, maar ik realiseerde me ook dat dit al heel nuttig voorwerk was dus ik voelde me blij dat er eindelijk iets gebeurde. Zondagmiddag zou mijn oudste dochter naar mijn moeder gaan en daar ook blijven logeren zodat ik even kon uitrusten. Toen mijn moeder bij ons thuis was om mijn dochter op te halen trokken de weeën al weer wat aan, maar er zat nog een flinke tijd tussen, dus ik dacht dat het wel nachtwerk zou gaan worden als de bevalling door zou zetten. Toen ze begin van de middag samen vertrokken belde ik verloskundige Anniek om even te overleggen. Ik wilde liever niet strippen en besloot na overleg om paracetamol in te nemen, te gaan relaxen en nog even rustig af te wachten. Nog geen uur later vroeg ik mijn man om de weeën te gaan timen, want ze kwamen nu toch wel wat vaker. Ook haalde hij het bevalbad naar beneden en begon met opzetten. Rond 15.15 zat er echt regelmaat in de weeën en belden we Anniek weer. Ze zou rond 16.00 even langs komen om te kijken hoe het ging. De weeën bleven regelmatig komen en ik kon ze staand, wiegend en met de geleerde ademhalingstechnieken goed opvangen. Een kwartiertje nadat we Anniek gesproken hadden braken mijn vliezen tijdens een wee. Na het opvangen van de wee keek ik direct welke kleur het vruchtwater had, gelukkig was het lichtroze en was er dus niet in gepoept. De weeën kwam hierna snel achter elkaar, met telkens een minuutje ertussen. We belden Anniek weer en 5 minuten later was ze bij ons thuis. Ik had mijn ple je gevonden bij een kast waar ik fijn op kon leunen toen Anniek binnen kwam. Ze haalde nog even de laatste spullen uit haar auto, waarna ik aangaf dat ik dacht al wat persdrang te krijgen. Joeri kon stoppen met het bevalbad opzetten (dat zouden we niet meer redden) en Anniek gaf hem rustig instructies om handdoeken te pakken en vroeg mij of ik misschien op de baarkruk zou willen. Dat wilde ik wel, dus Joeri haalde deze gauw uit de auto. Intussen werd de kraamzorg gebeld en werd alles klaargezet. Anniek bleef heerlijk rustig, wat prettig voor mij was en ook heel fijn voor Joeri. Ze bevestigde mij in wat ik deed, zonder te coachen of ze zeggen wat ik zou moeten doen. Ik was hier heel blij mee, want zo kon ik precies blijven doen wat mijn lichaam mij vertelde te doen en kon ik in mijn bevalbubbel blijven. Rustig een beetje meepersen, terwijl ik nog altijd bij de kast stond. Anniek vroeg of ze mijn broek alvast mocht uittrekken, want het leek best vlot te gaan. Toen deze uit was ben ik op de baarkruk gaan zitten. Voorover leunend tegen Joeri aan voelde het fijnst. En toen ineens stond het hoofdje al! Op instructie van Anniek ademde ik een wee weg. Ze gaf aan dat ik bij de volgende wee iets achterover mocht leunen zodat ik mijn dochter zelf aan kon pakken. Op dat moment voelde het fijn om Anniek haar te laten aanpakken, dus dat heeft ze gedaan. Een wee later was daar ineens onze dochter Zora, zondagmiddag om 16.17. Niet veel later kwam ook de placenta, die we nog zeker een half uur verbonden hebben gelaten aan Zora.
Ik heb een geweldige bevalling gehad. Helemaal zoals ik wenste is de regie de hele tijd bij mij blijven liggen, zijn mijn wensen gerespecteerd en heb ik naar mijn lichaam kunnen luisteren en mijn lichaam kunnen volgen. Vol vertrouwen in mijzelf en mijn baby ging ik de bevalling in. Samen met Joeri en Anniek bleef de rust bewaard en de sfeer ontspannen en vertrouwd. Ik voel me enorm dankbaar voor deze bekrachtigende en helende ervaring. Zora is een heerlijk relaxte en tevreden baby die op haar tijd mocht komen, in alle rust en met alle vertrouwen.